Auteur: Luc Dekervel

 

 

 

Echtscheiding ? Problemen om de eindjes aan elkaar te krijgen? Kinderen die je niet meer aankan? Op straat staan en niet weten waarheen? Eenzaamheid? In de knoop zitten? Slachtoffer zijn van geweld, verkeersongeval, misdrijf inbraak?  Zelf veroordeeld  zijn voor misdrijf? …..

Hulpverlening door het Caw is er voor elke leeftijd en is gratis en als nodig anoniem. De hulpverlener heeft zwijgplicht en is gebonden aan het beroepsgeheim.

Voor de  jongeren tussen 12 en 15 jaar  zijn er specifieke medewerkers op de dienst aanwezig en dit wordt het JAC genoemd.

Er is een algemeen nummer waar je doorverbonden wordt naar het CAW van jouw streek.

0800 13 500

Bij specifieke vragen over misbruik, geweld en kindermishandeling? Bel naar 1712
https://1712.be/

Wil je buiten de openingsuren iemand contacteren dan kan je mailen naar : onthaal.menen@cawzuidwestvlaanderen.be  . 

Adres : Koningstraat 32, 8930 Menen.

Er is ook een chatruimte voor volwassenen en jongeren : www.caw.be/chat/

 

Buiten de openingsuren kan je 7 dagen op 7 en 24 uur per dag ook anoniem contact opnemen met teleonthaal op het nummer 106.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De grote vraag is vandaag : wat maakt dat een kind zoveel problemen heeft om zich  aan te passen  en door te groeien, terwijl bij andere kinderen de jeugd als het ware een autostrade lijkt naar het volwassen leven
Het belang van hechting is duidelijk :hechting  betekent dat de ouders het kind veiligheid bieden. Door hechting leert het kind zijn sociale omgeving te kiezen. Dat is nodig om in groep te kunnen werken en in collectieve ruimtes.
Hoe het komt dat  dit soms minder goed gaat is complex en er zijn heel wat factoren die we nog niet kennen . Maar veiligheid, interactie en hechting werkt preventief op triestheid en moeilijkheden.

Een diagnose stellen bij een  kwetsbaar kind moet ervoor zorgen dat je met een bepaalde bril naar het kind kijkt ( en aanpaste zorg verleent ) maar niet als omschrijving van een handicap .Het is belangrijk dat een een leerkracht weet hoe hij de kinderen met een aparte bijsluiter moet begeleiden. Van de andere kant is het krijgen van een label , een diagnose nodig om van een hulpsysteem te kunnen genieten. De tijd dat je kon bellen naar de schooldirecteur om te bepalen hoe een kind moest worden ondersteund is voorbij. Nu zijn kilo’s documenten nodig om alles te staven en waar alle hokjes juist moeten ingevuld zijn.

En natuurlijk zijn er in onze tijdsgeest extra valkuilen waar we als opvoeders en ouders extra attent op moeten zijn:

Er komt heel wat op de jongeren af en ze raken daardoor overbelast of weten niet goed wat ze moeten doen . Van de andere kant rekent iedereen  meer en meer op de ander en zo verliezen zowel begeleiders als kinderen hun eigen veerkracht. Het leven is niet alleen leuk en grappig maar verdriet, examens, relaties die pijnlijk aflopen horen… daar ook bij. We moeten de jeugd frustratie aanleren en leren het complexe liefhebben. Het leven is niet zo rechtlijnig. Jongeren moeten oefenen met de wereld. In veel gezinnen wordt spijtig genoeg niet meer gesproken over politiek, maatschappelijke kwesties,opinies …. Als ouders niets vertellen, kunnen kinderen niets leren over de wereld.

We moeten de kinderen veilig opvoeden. Dat wil niet zeggen dat we ze altijd moeten controleren , maar wel dat we ze een veilig gevoel kunnen meegeven: hen alert maken ,maar niet bang . We moeten hen vertrouwen geven om fouten te maken en die weer recht te zetten.. Als je het kind blijft opvoeden zit je in het hoofd van van je kind . Ze zullen dan ook ,als ze over de grens gaan, weten dat ze slecht bezig zijn omdat wij (de opvoeders) in hun hoofd zitten .

Er zijn jongeren die zich ondanks beperkingen en moeilijkheden fantastisch door het leven slaan. Maar er is ook het kerkhof (de jongeren die we zijn verloren). De jongeren moeten het gevoel hebben dat wij , therapeuten, hen niet vergeten zijn als ze de consultatieruimte buiten stappen : ze zijn geen nummer : we denken verder aan hen en dragen ze mee.

De meerderheid van de jongeren stelt het goed (70 %). Wij als therapeuten zijn de advocaten van de 30 % kwetsbaren. De beste preventie is om als volwassenen mee te werken aan een positief discours. We moeten er op blijven hameren dat er veel dingen in onze maatschappij, dan wel niet perfect, maar heel goed zijn. We moeten als volwassenen bij onszelf beginnen en bijvoorbeeld onze grove taal en  opgeblazen (zwart-wit) reacties achterwege  laten Als we willen dat het goed gaat met onze jeugd moeten we bij onszelf beginnen .Graag nemen we zelf aan dat we een generatie zijn die goed opgevoed is, maar toch hebben we  zo’n kort lontje. We moeten als volwassen ook onze smartphone gebruik beperken :  de jongeren minder met verhalen over geweld in de samenleving confronteren.

 

Naar  Peter Adriaenssens en Annik Lampo ( Zorgwijzer)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er is veel begripsverwarring rond de termen euthanasie , suïcide / zelfdoding en palliatieve sedatie.

De richtlijnen rond deze problematiek zijn, zoals vaak bij richtlijnen, soms wat in tegenspraak met elkaar. De huidige adviesteksten zijn soms niet duidelijk genoeg. Vaak ook wordt ook in de media vaak aan heroïsering gedaan van de zelfgekozen dood en idealisering van euthanasie wat een genuanceerde aanpak belemmert.

 

Palliatieve sedatie: Hier worden kalmeermiddelen in aangepaste dosering en in combinaties toegediend met de bedoeling het bewustzijn van de terminale patiënt (dit betekent: behandelen heeft geen zin meer of niet op tegen de nadelen ervan. In principe heeft patiënt nog minder dan drie maanden te leven )zoveel als mogelijk te verlagen zodat de klachten die niet kunnen behandeld worden onder controle komen.

 

Euthanasie

De voorwaarden voor euthanasie zijn dat de patiënt handelsbekwaam is en ondraaglijk psychisch of fysisch lijdt. bovendien moet het gaan om een herhaald verzoek en moet de medische situatie uitzichtloos zijn. Twee artsen moeten de aanvraag goedkeuren en bij een niet terminale aandoening ook nog een derde arts (gespecialiseerd in de aandoening) .

Leif

Hier moet er met artsen en patiënt grondig vooraf grondig over de dood gesproken worden.Vooral omdat mensen met levensmoeheid, veel aandoeningen of een afgerond leven  in principe ook in aanmerking voor euthanasie zouden komen. Gezien de toename van ziektes met de ouderdom zou men kunnen stellen dat bijna iedereen van boven de 70 jaar in aanmerking kan komen.

 

Suïcide

Vooral mannen van boven de 85 jaar vormen hier een risico voor :hun verlies van zelfstandigheid , stress en slaapproblemen, verlieservaring maar ook gebrek aan betekenisvolle contacten maken de stap naar levensbeëindiging gemakkelijker. Hier moet men ook werken aan de negatieve beeldvorming rond rusthuizen. Er is zeker op maatschappelijk vlak nood aan richtlijnen vooral voor ouderen rond suïcide preventie en zeker geen idealisering van deze oplossing.

 

Euthanasie omwille van psychisch lijden

Als men kiest voor euthanasie omwille van psychisch lijden vraagt dit toch wel een wat andere aanpak. De twee artsen die moeten advies uitbrengen moeten niet alleen onafhankelijk van elkaar werken, maar zouden bovendien een vertrouwensband met de patiënt moeten opgebouwd hebben . Dit kan alleen door door een langdurig en regelmatig overleg. Ook zou de familie hier bij dit levenseinde proces nauwer moeten kunnen betrokken kunnen worden. Hier is medisch uitzichtloze toestand moeilijk te definiëren . Denk maar aan de mogelijkheid van psychotherapie die probeert aan de mentale toestand van het brein iets te veranderen (soms met succes). Hier kan de inbreng van de familie en het gesprek met de euthanasie expert de lijdensdruk reeds beïnvloeden . Dit ter vergelijking met bijvoorbeeld kanker waar dergelijke interventies meestal weinig verandering brengen

Te noteren valt dat de arts die een vertrouwensrelatie opbouwt met een terminale patiënt met psychisch lijden, per definitie zijn objectiviteit en onafhankelijkheid wat verliest en dit botst met de wet.

 

de wetstrijd ivo uyttendaele

 

Leif

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het federaal agentschap voor beroepsrisico’s  (Fedris) biedt  een gratis revalidatieprogramma aan voor mensen die minimaal 4 weken en maximaal  6 maanden arbeidsongeschikt zijn door lage rugpijn. Ook mensen die recidiverend  Werkongeschikt zijn door hun rugpijn komen in aanmerking.
Meer concrete uitleg kan je vinden op de website.

Actief blijven, pijngrens respecteren en preventie zijn belangrijke voorwaarden om de pijn te vermijden.

Link

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iedereen kent wel momenten waarop hij zijn zelfcontrole verliest. Momenten waar hij maar aan een of enkele opties meer denkt , waar het denken verengd wordt  (tunneldenken)  en waar men meer op automatismen terugvalt. Achteraf leidt dit vaak tot verkeerde beslissingen en voelen we hier ons verantwoordelijk en schuldig voor.
Onterecht, zeker in het geval van verslavingen. Ons normaal denken wordt door het product (alcohol ,tabak , drugs , Gsm ….) zodanig verstoord dat we terugvallen op denkpatronen van vroeger. Bij verslavingen gebeurt dit vaak in bepaalde omstandigheden …..  het product is voorradig , we voelen de hunkering , we genieten wat minder of hebben het moeilijk  en we zitten zo op het (hersen-) spoor van ons verslavingsgedrag dat ons nooit ten volle voldoet . Dit is echt niet meer wat wij ons voorgehouden hadden en we dreigen ons terug machteloos te voelen.

Progressief moeten we ons zelfvertrouwen opkrikken . Leren uit negatieve ervaringen en gepaste maatregelen nemen. Wat roken betreft gaan we ver in de toekomst kijken : Waar willen we komen met onze gezondheid . Hier lijkt volledig stoppen  de ultieme zet.

 

V.A.D

Gezondheid en wetenschap is een website van de overheid die veel objectieve informatie bevat rond allerlei aandoeningen. Hier kan men op een heel toegankelijke manier betrouwbare en  gebruiksvriendelijke informatie  vinden . Dit in tegenstelling tot het opzoeken via  Google waar men vaak ernstige, zeldzame  of zelfs fatale aandoeningen weerhoudt op basis van vaak banale symptomen. Ook vind je op deze site commentaar op recente vaak sensationele persberichten,  die dan meer in hun juiste context worden geplaatst. In het zoekveld geef je de zoekterm in :vb. autisme. Rechts verschijnen er overzichten en links wat er recent in de pers verscheen rond autisme.
Gezondheid en wetenschap wordt gemaakt door Cebam : het Belgisch centrum voor op evidentie gebaseerde geneeskunde.

Link

De site bevat ook beslishulp (dit zijn online beschikbare instrumenten die patiënten en artsen kunnen helpen bij  het nemen van een medische beslissing ) . Vb : Menopauze  en behandeling met hormonen

Hieronder nog een zoekfunctie naar medische informatie  op betrouwbare sites . Let er wel op dat  de bovenste zoekresultaten  publiciteit bevatten.

Link

 

Vroegtijdig kanker opsporen kan dit wel?

Op de site van  kanker.be staat er informatie over testen die mogelijk zijn om kanker in een vroeg stadium op te sporen.

Het gaat hier voornamelijk over borstkanker (onlangs was er terug discussie rond het nut van deze screening en de overdiagnose ; link), dikke darmkanker en baarmoederhalskanker (screening  vanaf 25 jaar).

Keuzehulp bij het kiezen voor mammografie door ons federaal kenniscentrum (leeftijd  tussen 50 en 59 jaar).  Link

Er is nog altijd veel  onzekerheid rond het nut van beeldvorming  voor het vroegtijdig opsporen van longkanker.

Ook bloedtesten voor prostaatkanker zijn erg ter discussie gesteld. Er bestaat een bloedtest : PSA die soms wat richtinggevend kan zijn  (vooral bij familiale gevallen), maar die test lijdt vaak  tot overconsumptie van onderzoeken en onzekerheid..

Algemeen kunnen we stellen dat er voorlopig geen bloedonderzoeken zijn om kanker vroegtijdig op te sporen.

De prostaatwijzer is een  keuzehulp om een prostaattest aan te vragen in het bloed. Je kan hem gebruiken bij je huisarts.

Deze test is alleen een ruwe risicobepaling rond de kans op prostaatkanker en kan wel wat van hulp zijn om al dan niet een prostaatkankertest ( PSA) in het bloed te laten uitvoeren.

Vergeten we niet dat bij een normale prostaattest er toch prostaatkanker kan zijn. Van de andere kant is een verhoogde PSA vaak vals verhoogd en kan dit leiden tot onnodige onrust, testen en behandelingen.

Het is mogelijk dat er geen prostaatkanker wordt gevonden bij een verhoogde PSA.  Aan de andere kant kan iemand met een “lage” PSA ook prostaatkanker hebben.

Het kan niet worden uitgesloten dat de resultaten verkregen bij toepassing van de Prostaatwijzer op een onjuiste wijze worden geïnterpreteerd. De ontwikkelaars van de Prostaatwijzer accepteren daarvoor geen enkele verantwoordelijkheid. Dus is dit advies nog best te bespreken met de uroloog of huisarts.

Link

De gezondheidszorg staat voor problemen van betaalbaarheid . Er is niet alleen de  vergrijzing van de bevolking, maar er is ook een toenemend arsenaal van testen, ingrepen en medicaties die de factuur verzwaren . Denken we maar aan de  immunotherapie voor kanker. De prijs voor een QUALY  (dit is een levensjaar met goede levenskwaliteit ) moet voor de maatschappij betaalbaar zijn . Soms probeert men daar een bedrag op te plaatsen : een jaar levenskwaliteit mag niet meer dan 40.000 euro kosten . Dit is een moeilijke oefening vooral als de patiënt verschillende pathologieën heeft . Dat er meer ingezet moet worden op preventie is duidelijk. Dat er onnodige uitgaven in de gezondheidszorg zijn is het ook . We hebben nu eenmaal gekozen voor een prestatiegebonden betaling van ons systeem en dit werkt efficiënt,maar heeft ook zijn nadelen. Kijken we maar eens naar het aantal palliatieve patiënten dat niet thuis maar in het ziekenhuis sterft . Dit aantal ligt veel te hoog en dan moeten we hierbij rekening houden met de onderzoeken en kosten die eigen zijn aan een ziekenhuisverblijf. De overheid moet palliatieve thuiszorg duidelijk stimuleren.

Op  https://www.gezondbelgie.be/nl/medische-praktijkvariaties  zien we de verschillen in de verschillende regio’s  van een aantal courante behandelingen . Waarom zijn er in bepaalde landsdelen meer of minder onderzoeken of ingrepen. Onder-of overconsumptie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Volgende vragen dienen gesteld (in samenspraak met patiënt):
Heb ik werkelijk deze test, behandeling of procedure nodig?
Wat zijn de risico’s of negatieve gevolgen als ik dit  uitvoer?
Wat is het mogelijks voordeel?
Wat gebeurt er als ik niets doe?

Dit kan bijvoorbeeld toegepast worden op de screening  naar prostaatkanker en borstkanker, het opstarten van cholesterol medicatie, kalkmetingen voor osteoporose … . Meer en meer online keuzehulpen helpen ons mee beslissen.

bron:

Gezondheid.be

Podcast De Buren

Keuzehulpen : https://keuzehulpen.thuisarts.nl/

http://www.dekeuzemaken.be/nl/welkom

 https://www.keuzehulp.info/

Choosing

Meer en meer wordt geneeskunde transparant en kan de patiënt op basis van allerlei informatie meebeslissen en meedenken aan oplossingen van zijn problemen.

Er is niet alleen het internet waar je via degelijke sites goed informatie kan krijgen . Voorbeelden zijn Thuisarts.nl en gezondheid.be. Nu is er ook de mijn-cozo app waarmee de patiënt (met gebruik van zijn identiteitskaart) een gedeeltelijk overzicht van zijn eigen dossier kan zien.

Ook zijn er reeds kwaliteitsindicatoren beschikbaar en dit wordt waarschijnlijk in de toekomst verder uitgebreid. Er zijn nu reeds kwaliteitsindicatoren voor ziekenhuizen en woonzorgcentra. Straks komen die er nog voor geestelijke gezondheid en ook voor de huisartsen: volgt de huisarts genoeg navorming, werkt hij volgens de beschikbare evidentie, vraagt hij niet te veel onnodige bloedonderzoeken aan, schrijft hij niet te veel antibiotica of kalmeer/slaappillen voor, enz……

Momenteel is er ook de site choosing wisely. Deze is bedoeld om zowel voor zorgverstrekkers als patiënten  om overbodige onderzoeken en onnuttige behandelingen te vermijden. Te veel keuze leidt niet noodzakelijk naar een betere. Voorlopig is dit alleen in het Engels beschikbaar. In Nederland is er reeds een site beschikbaar.

 

In feite komt dit systeem van transparantie de patiënt ten goede en kan dit een uitdaging vormen voor geneesheren en paramedici om praktijkverbeterend te werken.

 

Er is een duidelijk verband tussen armoede en gezondheid . Ook blijkt dat het beeld dat iemand heeft over zijn gezondheidstoestand  goed correleert met zijn werkelijke gezondheid.
Gezondheid wordt hier gedefinieerd als goed kunnen functioneren zowel op lichamelijk, mentaal en sociaal vlak.
Het is duidelijk dat hoe beter de opleiding is die men heeft doorlopen hoe gezonder men zich voelt. Geografische kaarten van België, opgesteld volgens rijkdom per gemeente, blijken heel goed samen te vallen met kaarten waar de levensduur en gezondheid worden gemeten. Met andere woorden hoe hoger het inkomen hoe groter de gezondheid en omgekeerd.

Globaal kleurt Vlaanderen rijker in op de kaart van België dan Wallonië en bijna evenredig is het aantal vroegtijdige sterfgevallen bij mannen en vrouwen onder de 74 jaar in Vlaanderen lager dan in sommige gemeenten van Brussel en Wallonië (dit tussen 2003 en 2009). In het Brussels gewest is er een duidelijke relatie tussen het gemiddeld inkomen van de burgers in de verschillende gemeenten en de levensverwachting (Bij mannen gaat het om een verschil van soms tot 3 jaar gemiddeld, bij vrouwen 2 jaar .(2009/2013).

 

Toch is het zo dat in ons land in vergelijking met onze buurlanden  de armoede meer toeneemt. Er zijn verschillende oorzaken : gescheiden oudergezinnen, een toename van de verslavingsproblematiek met ziekte en werkverzuim als gevolg, opleidingen die minder goed afgestemd zijn op  de arbeidsmarkt, minder goede begeleiding van de mensen die ziek of werkloos worden, het soms heel vroege brugpensioen, het hoge aantal chronisch zieken (met lage uitkering), het niet mogen bijverdienen als er een uitkering is, de ziekte uitkeringen die niet beperkt worden in de tijd. Sommigen hebben er ook weinig financiëel voordeel bij als ze gaan werken (ze verliezen bijvoorbeeld een premie, moeten met wat ze bijverdienen  belastingen betalen, enz…)
Voor de mensen die wegens ernstige ziekte en leeftijd toch uit de arbeidsmarkt definitief verdwijnen zijn de vergoedingen te laag.

Het is voor de medici dan ook een opdracht om verslaving met patiënten te bespreken en  naar oplossingen te zoeken.

Volgens het opleidingsniveau zijn er bij hogere scholing minder psychische klachten, hart- en vaatziekten, diabetes, ademhalingsproblemen, obesitas, rugklachten en bloeddrukproblemen. Misschien is dit verband niet altijd oorzakelijk. Met andere woorden gaan de mensen die genetisch bevoordeeld zijn niet alleen betere scholing hebben maar ook minder ziektes opdoen.

In Vlaanderen zit ongeveer 10 % van de bevolking onder de armoedegrens (voor een alleenstaande betekent dit een inkomen onder de 973 euro per maand of voor een koppel met 2 kinderen onder de 2044 euro pr maand )

Wat zijn de hulpbronnen voor iemand die in onze maatschappij wil handhaven en zijn doel bereiken? Waar moeten we op inzetten in de toekomst?

Een goede gezondheid, goede huisvesting, een aangepast opleidingsniveau, materiële reserves en maatschappelijke ondersteuning .

Onze lichamelijke weerstand, vaccinaties, rust en zelfvertrouwen een veilige ruimtelijke ordening ,aangepaste kledij , zuiver water ,duidelijke verkeersregels , reglementeringen in de maatschappij versterken onze weerstand.
Ook moeten we proberen te zorgen voor fysieke activiteit, kwaliteitsvolle relaties, contact met de natuur, sociale ondersteuning, ons proberen nuttig te voelen voor de anderen, een aangename omgeving te bewerkstelligen……Dit alles moeten we proberen in onze rugzak te stoppen voor we  onze verdere levenstocht aanvangen……

 

Dat welstand niet altijd meer gezondheid impliceert tonen de grafieken rond borstkankersterfte : daar is de sterfte groter in de welvarende regio’s waarschijnlijk omdat vrouwen later hun eerste kind krijgen en minder borstvoeding gaven (cijfers 2003/2009).

Bron :W.I.V, Brussel