Auteur: Luc Dekervel

 

 

 

Verwarring is vaak troef in het cholesteroldebat , ook bij experten. Eigenlijk gaat de discussie over cholesterolverlagende medicatie en de daaruit volgende positieve en negatieve eigenschappen voor de volksgezondheid en niet minder ook de  uitgaven voor de overheid .

 

Duidelijk is dat bij mensen die al een hart en vaataccident gehad hebben (secundaire preventie)  deze cholesterolremmers of statines een gunstige werking hebben. Vooral de LDL cholesterol lijkt daar belangrijk en over de streefwaarde van die LDL cholesterol (beneden de 75 mg/dl of beneden de 55 mg/dl)  is er discussie. Met name hoeveel is de winst als je de LDL cholesterol in plaats van  onder de 75mg/dl naar een waarde onder de 55 mg/dl brengt.

 

Bij mensen die nog nooit hart of vaatziekte (trombose, infarct, beroerte ) hadden liggen de  zaken moeilijker (primaire preventie).Bij routine  bloedonderzoek wordt  een verhoogde cholesterol vastgesteld en  elke arts en  patiënt weet dat daar medicatie voor bestaat. Hier is verwarring troef, ook bij de artsen, zodat je als patiënt ook verschillende adviezen krijgt naargelang de arts.
Wellicht speelt bij artsen ook de schrik  dat, indien  de hoge cholesterol-patiënt  ooit later een hart- of vaatziekte doet en hij geen medicatie kreeg ,de arts zal worden terechtgewezen omdat hij geen medicatie gaf…..

In alle geval werkt medicatie hier duidelijk minder goed en heeft  soms een verwaarloosbaar of geen effect. De medicatie of ‘statine’ wordt dan ook alleen bij hoog risico op hart- en vaatlijden voorgesteld . Hoog-risicogroepen zijn patiënten met diabetes, nierlijden, reumatische aandoeningen sommige infectieziekten, erfelijke factoren en mensen met zeer hoge cholesterolwaarden.

Vergeten we hierbij niet dat roken, overgewicht,  zittend leven, alcohol  en hoge bloeddruk de risico’s verhogen en dat we dit  meestal  goed in de hand hebben door verandering in levensstijl.

Het kenniscentrum geeft nu een online platform  ontwikkeld dat kan helpen als beslissingshulp rond de inname van cholesterolverlagende medicatie.

 

https://www.statines.kce.be/nl/tool.html

Op de site van thuisarts staat ook nog verdere informatie.

https://www.thuisarts.nl/risico-hart-en-vaatziekten-verlagen/ik-wil-weten-wat-mijn-risico-op-hart-en-vaatziekten-is

Met deze tool wordt voor mensen onder de 60 jaar het risico bepaald zonder labotesten .

Risicotest preventieconsult Nederland

Er blijven uiteraard nog vragen :wat betekent hoog risico ? Wat moet de aanpak zijn bij mensen boven de 70 of 80 jaar ?

Hier is maatwerk aan de orde . In het algemeen kan gesteld dat bij secundaire preventie en  behandeling bij om het even welke leeftijd aangewezen blijft, rekening houdend met levenskwaliteit en levensverwachting .

Bij  primaire preventie met een waarde van  LDL cholesterol boven de 190 geldt hetzelfde (hoog risico ). Bij lagere waarden is dan individuele afweging noodzakelijk.

 

 

De huisarts is niet meer de autoritaire leraar is die je van alles oplegt en verbiedt. Hij is geen wijze ‘man’ die, vanuit zijn medische kennis , bepaalt hoe het moet en welke richting je leven op gezondheidsvlak  moet volgen.

De huisarts is  meer  een deskundige die naast de patiënt plaatsneemt, luistert en samen met de patiënt afweegt en een gemeenschappelijk beleid vorm geeft . De patiënt is de deskundige van zijn lichaam en zijn  sociaal functioneren en de huisarts (als kenner van de medische inzichten) houdt hier dan ook rekening mee. Dit  overlegmodel betekent dat er een goede sfeer van vertrouwen aanwezig is, waarin beiden  zowel huisarts en patiënt, een inbreng hebben .

 

De huisarts wordt dan ook, zoals gans de geneeskunde trouwens, een gezondheidsadviseur, meer dan een verzorger van ziekten. In feite is het  de bedoeling dat patiënt door zijn contact met de arts gezondheid bijkoopt : minder afhankelijk wordt van de zorgsector en verder autonoom zijn gezond-zijn voor de toekomst bepaalt.

 

Dit is dan ook belangrijk in ons land, waar de  gezondheidszorg voor de patiënt en voor de overheid altijd maar duurder wordt. België is blijkbaar een koploper in de persoonlijke bijdragen van de patiënt: met andere woorden de geneeskunde voor de patiënt is bij ons duurder dan in omliggende landen. De combinatie van levenswijze en toegankelijkheid van de zorg  is  dan ook vermoedelijk de hoofdoorzaak waarom mensen in bepaalde wijken of steden langer leven.( je postnummer bepaalt onder andere je levensverwachting) Het is dan ook de taak en van de gezondheidswerkers om aan educatie te doen en ervoor te zorgen dat patiënt de rekening kan blijven betalen (Hier is het ook de opdracht voor de arts om, in een geneeskunde die per prestatie betaald wordt, de onnodige prestaties te beperken en meer overleg te plegen met artsen-specialisten). Van de andere kant is ons gezondheidssysteem heel royaal : alles kan. Je kan voor eenzelfde aandoening verschillende artsen raadplegen, onmiddellijk de spoeddiensten raadplegen, prestaties  laten uitvoeren als je maar genoeg aandringt (soms te koste van de kwaliteit)…..Dit lijdt tot grote tevredenheid bij de patiënt, maar het is een systeem dat moeilijk houdbaar wordt gezien de kosten door het ouder worden van de bevolking oplopen (vergrijzing)  en tot vermindering van de kwaliteit. Samenwerking lijkt het codewoord van de toekomst . Huisartsen die  elkaar en met andere eerste lijnwerkers overleggen , ziekenhuizen die zich specialiseren in bepaalde domeinen en naar elkaar delegeren ….
Dit wordt een evolutie , die we rustig kunnen doorvoeren met de garantie dat zowel de arts als de patiënt hier beter van worden  op voorwaarde dat de vernieuwing zoveel mogelijk rekening houdt met ieders gevoeligheden .

 

Naar  Prof.  Dr. Marc Noppen.

 

 

 

Echtscheiding ? Problemen om de eindjes aan elkaar te krijgen? Kinderen die je niet meer aankan? Op straat staan en niet weten waarheen? Eenzaamheid? In de knoop zitten? Slachtoffer zijn van geweld, verkeersongeval, misdrijf inbraak?  Zelf veroordeeld  zijn voor misdrijf? …..

Hulpverlening door het Caw is er voor elke leeftijd en is gratis en als nodig anoniem. De hulpverlener heeft zwijgplicht en is gebonden aan het beroepsgeheim.

Voor de  jongeren tussen 12 en 15 jaar  zijn er specifieke medewerkers op de dienst aanwezig en dit wordt het JAC genoemd.

Er is een algemeen nummer waar je doorverbonden wordt naar het CAW van jouw streek.

0800 13 500

Bij specifieke vragen over misbruik, geweld en kindermishandeling? Bel naar 1712
https://1712.be/

Wil je buiten de openingsuren iemand contacteren dan kan je mailen naar : onthaal.menen@cawzuidwestvlaanderen.be  . 

Adres : Koningstraat 32, 8930 Menen.

Er is ook een chatruimte voor volwassenen en jongeren : www.caw.be/chat/

 

Buiten de openingsuren kan je 7 dagen op 7 en 24 uur per dag ook anoniem contact opnemen met teleonthaal op het nummer 106.

 

 

 

 

 

 

 

De grote vraag is vandaag : wat maakt dat een kind zoveel problemen heeft om zich  aan te passen  en door te groeien, terwijl bij andere kinderen de jeugd als het ware een autostrade lijkt naar het volwassen leven
Het belang van hechting is duidelijk :hechting  betekent dat de ouders het kind veiligheid bieden. Door hechting leert het kind zijn sociale omgeving te kiezen. Dat is nodig om in groep te kunnen werken en in collectieve ruimtes.
Hoe het komt dat  dit soms minder goed gaat is complex en er zijn heel wat factoren die we nog niet kennen . Maar veiligheid, interactie en hechting werkt preventief op triestheid en moeilijkheden.

Een diagnose stellen bij een  kwetsbaar kind moet ervoor zorgen dat je met een bepaalde bril naar het kind kijkt ( en aanpaste zorg verleent ) maar niet als omschrijving van een handicap .Het is belangrijk dat een een leerkracht weet hoe hij de kinderen met een aparte bijsluiter moet begeleiden. Van de andere kant is het krijgen van een label , een diagnose nodig om van een hulpsysteem te kunnen genieten. De tijd dat je kon bellen naar de schooldirecteur om te bepalen hoe een kind moest worden ondersteund is voorbij. Nu zijn kilo’s documenten nodig om alles te staven en waar alle hokjes juist moeten ingevuld zijn.

En natuurlijk zijn er in onze tijdsgeest extra valkuilen waar we als opvoeders en ouders extra attent op moeten zijn:

Er komt heel wat op de jongeren af en ze raken daardoor overbelast of weten niet goed wat ze moeten doen . Van de andere kant rekent iedereen  meer en meer op de ander en zo verliezen zowel begeleiders als kinderen hun eigen veerkracht. Het leven is niet alleen leuk en grappig maar verdriet, examens, relaties die pijnlijk aflopen horen… daar ook bij. We moeten de jeugd frustratie aanleren en leren het complexe liefhebben. Het leven is niet zo rechtlijnig. Jongeren moeten oefenen met de wereld. In veel gezinnen wordt spijtig genoeg niet meer gesproken over politiek, maatschappelijke kwesties,opinies …. Als ouders niets vertellen, kunnen kinderen niets leren over de wereld.

We moeten de kinderen veilig opvoeden. Dat wil niet zeggen dat we ze altijd moeten controleren , maar wel dat we ze een veilig gevoel kunnen meegeven: hen alert maken ,maar niet bang . We moeten hen vertrouwen geven om fouten te maken en die weer recht te zetten.. Als je het kind blijft opvoeden zit je in het hoofd van van je kind . Ze zullen dan ook ,als ze over de grens gaan, weten dat ze slecht bezig zijn omdat wij (de opvoeders) in hun hoofd zitten .

Er zijn jongeren die zich ondanks beperkingen en moeilijkheden fantastisch door het leven slaan. Maar er is ook het kerkhof (de jongeren die we zijn verloren). De jongeren moeten het gevoel hebben dat wij , therapeuten, hen niet vergeten zijn als ze de consultatieruimte buiten stappen : ze zijn geen nummer : we denken verder aan hen en dragen ze mee.

De meerderheid van de jongeren stelt het goed (70 %). Wij als therapeuten zijn de advocaten van de 30 % kwetsbaren. De beste preventie is om als volwassenen mee te werken aan een positief discours. We moeten er op blijven hameren dat er veel dingen in onze maatschappij, dan wel niet perfect, maar heel goed zijn. We moeten als volwassenen bij onszelf beginnen en bijvoorbeeld onze grove taal en  opgeblazen (zwart-wit) reacties achterwege  laten Als we willen dat het goed gaat met onze jeugd moeten we bij onszelf beginnen .Graag nemen we zelf aan dat we een generatie zijn die goed opgevoed is, maar toch hebben we  zo’n kort lontje. We moeten als volwassen ook onze smartphone gebruik beperken :  de jongeren minder met verhalen over geweld in de samenleving confronteren.

 

Naar  Peter Adriaenssens en Annik Lampo ( Zorgwijzer)

 

 

 

 

 

 

 

Er is veel begripsverwarring rond de termen euthanasie , suïcide / zelfdoding en palliatieve sedatie.

De richtlijnen rond deze problematiek zijn, zoals vaak bij richtlijnen, soms wat in tegenspraak met elkaar. De huidige adviesteksten zijn soms niet duidelijk genoeg. Vaak ook wordt ook in de media vaak aan heroïsering gedaan van de zelfgekozen dood en idealisering van euthanasie wat een genuanceerde aanpak belemmert.

 

Palliatieve sedatie: Hier worden kalmeermiddelen in aangepaste dosering en in combinaties toegediend met de bedoeling het bewustzijn van de terminale patiënt (dit betekent: behandelen heeft geen zin meer of niet op tegen de nadelen ervan. In principe heeft patiënt nog minder dan drie maanden te leven )zoveel als mogelijk te verlagen zodat de klachten die niet kunnen behandeld worden onder controle komen.

 

Euthanasie

De voorwaarden voor euthanasie zijn dat de patiënt handelsbekwaam is en ondraaglijk psychisch of fysisch lijdt. bovendien moet het gaan om een herhaald verzoek en moet de medische situatie uitzichtloos zijn. Twee artsen moeten de aanvraag goedkeuren en bij een niet terminale aandoening ook nog een derde arts (gespecialiseerd in de aandoening) .

Leif

Hier moet er met artsen en patiënt grondig vooraf grondig over de dood gesproken worden.Vooral omdat mensen met levensmoeheid, veel aandoeningen of een afgerond leven  in principe ook in aanmerking voor euthanasie zouden komen. Gezien de toename van ziektes met de ouderdom zou men kunnen stellen dat bijna iedereen van boven de 70 jaar in aanmerking kan komen.

 

Suïcide

Vooral mannen van boven de 85 jaar vormen hier een risico voor :hun verlies van zelfstandigheid , stress en slaapproblemen, verlieservaring maar ook gebrek aan betekenisvolle contacten maken de stap naar levensbeëindiging gemakkelijker. Hier moet men ook werken aan de negatieve beeldvorming rond rusthuizen. Er is zeker op maatschappelijk vlak nood aan richtlijnen vooral voor ouderen rond suïcide preventie en zeker geen idealisering van deze oplossing.

 

Euthanasie omwille van psychisch lijden

Als men kiest voor euthanasie omwille van psychisch lijden vraagt dit toch wel een wat andere aanpak. De twee artsen die moeten advies uitbrengen moeten niet alleen onafhankelijk van elkaar werken, maar zouden bovendien een vertrouwensband met de patiënt moeten opgebouwd hebben . Dit kan alleen door door een langdurig en regelmatig overleg. Ook zou de familie hier bij dit levenseinde proces nauwer moeten kunnen betrokken kunnen worden. Hier is medisch uitzichtloze toestand moeilijk te definiëren . Denk maar aan de mogelijkheid van psychotherapie die probeert aan de mentale toestand van het brein iets te veranderen (soms met succes). Hier kan de inbreng van de familie en het gesprek met de euthanasie expert de lijdensdruk reeds beïnvloeden . Dit ter vergelijking met bijvoorbeeld kanker waar dergelijke interventies meestal weinig verandering brengen

Te noteren valt dat de arts die een vertrouwensrelatie opbouwt met een terminale patiënt met psychisch lijden, per definitie zijn objectiviteit en onafhankelijkheid wat verliest en dit botst met de wet.

 

de wetstrijd ivo uyttendaele

 

Leif

 

 

 

 

 

Het federaal agentschap voor beroepsrisico’s  (Fedris) biedt  een gratis revalidatieprogramma aan voor mensen die minimaal 4 weken en maximaal  6 maanden arbeidsongeschikt zijn door lage rugpijn. Ook mensen die recidiverend  Werkongeschikt zijn door hun rugpijn komen in aanmerking.
Meer concrete uitleg kan je vinden op de website.

Actief blijven, pijngrens respecteren en preventie zijn belangrijke voorwaarden om de pijn te vermijden.

Link

 

 

 

 

 

 

 

Iedereen kent wel momenten waarop hij zijn zelfcontrole verliest. Momenten waar hij maar aan een of enkele opties meer denkt , waar het denken verengd wordt  (tunneldenken)  en waar men meer op automatismen terugvalt. Achteraf leidt dit vaak tot verkeerde beslissingen en voelen we hier ons verantwoordelijk en schuldig voor.
Onterecht, zeker in het geval van verslavingen. Ons normaal denken wordt door het product (alcohol ,tabak , drugs , Gsm ….) zodanig verstoord dat we terugvallen op denkpatronen van vroeger. Bij verslavingen gebeurt dit vaak in bepaalde omstandigheden …..  het product is voorradig , we voelen de hunkering , we genieten wat minder of hebben het moeilijk  en we zitten zo op het (hersen-) spoor van ons verslavingsgedrag dat ons nooit ten volle voldoet . Dit is echt niet meer wat wij ons voorgehouden hadden en we dreigen ons terug machteloos te voelen.

Progressief moeten we ons zelfvertrouwen opkrikken . Leren uit negatieve ervaringen en gepaste maatregelen nemen. Wat roken betreft gaan we ver in de toekomst kijken : Waar willen we komen met onze gezondheid . Hier lijkt volledig stoppen  de ultieme zet.

 

V.A.D

Gezondheid en wetenschap is een website van de overheid die veel objectieve informatie bevat rond allerlei aandoeningen. Hier kan men op een heel toegankelijke manier betrouwbare en  gebruiksvriendelijke informatie  vinden . Dit in tegenstelling tot het opzoeken via  Google waar men vaak ernstige, zeldzame  of zelfs fatale aandoeningen weerhoudt op basis van vaak banale symptomen. Ook vind je op deze site commentaar op recente vaak sensationele persberichten,  die dan meer in hun juiste context worden geplaatst. In het zoekveld geef je de zoekterm in :vb. autisme. Rechts verschijnen er overzichten en links wat er recent in de pers verscheen rond autisme.
Gezondheid en wetenschap wordt gemaakt door Cebam : het Belgisch centrum voor op evidentie gebaseerde geneeskunde.

Link

De site bevat ook beslishulp (dit zijn online beschikbare instrumenten die patiënten en artsen kunnen helpen bij  het nemen van een medische beslissing ) . Vb : Menopauze  en behandeling met hormonen

Hieronder nog een zoekfunctie naar medische informatie  op betrouwbare sites . Let er wel op dat  de bovenste zoekresultaten  publiciteit bevatten.

Link

 

Vroegtijdig kanker opsporen kan dit wel?

Op de site van  kanker.be staat er informatie over testen die mogelijk zijn om kanker in een vroeg stadium op te sporen.

Het gaat hier voornamelijk over borstkanker (onlangs was er terug discussie rond het nut van deze screening en de overdiagnose ; link), dikke darmkanker en baarmoederhalskanker (screening  vanaf 25 jaar).

Keuzehulp bij het kiezen voor mammografie door ons federaal kenniscentrum (leeftijd  tussen 50 en 59 jaar).  Link

Er is nog altijd veel  onzekerheid rond het nut van beeldvorming  voor het vroegtijdig opsporen van longkanker.

Ook bloedtesten voor prostaatkanker zijn erg ter discussie gesteld. Er bestaat een bloedtest : PSA die soms wat richtinggevend kan zijn  (vooral bij familiale gevallen), maar die test lijdt vaak  tot overconsumptie van onderzoeken en onzekerheid..

Algemeen kunnen we stellen dat er voorlopig geen bloedonderzoeken zijn om kanker vroegtijdig op te sporen.

De prostaatwijzer is een  keuzehulp om een prostaattest aan te vragen in het bloed. Je kan hem gebruiken bij je huisarts.

Deze test is alleen een ruwe risicobepaling rond de kans op prostaatkanker en kan wel wat van hulp zijn om al dan niet een prostaatkankertest ( PSA) in het bloed te laten uitvoeren.

Vergeten we niet dat bij een normale prostaattest er toch prostaatkanker kan zijn. Van de andere kant is een verhoogde PSA vaak vals verhoogd en kan dit leiden tot onnodige onrust, testen en behandelingen.

Het is mogelijk dat er geen prostaatkanker wordt gevonden bij een verhoogde PSA.  Aan de andere kant kan iemand met een “lage” PSA ook prostaatkanker hebben.

Het kan niet worden uitgesloten dat de resultaten verkregen bij toepassing van de Prostaatwijzer op een onjuiste wijze worden geïnterpreteerd. De ontwikkelaars van de Prostaatwijzer accepteren daarvoor geen enkele verantwoordelijkheid. Dus is dit advies nog best te bespreken met de uroloog of huisarts.

Link

De gezondheidszorg staat voor problemen van betaalbaarheid . Er is niet alleen de  vergrijzing van de bevolking, maar er is ook een toenemend arsenaal van testen, ingrepen en medicaties die de factuur verzwaren . Denken we maar aan de  immunotherapie voor kanker. De prijs voor een QUALY  (dit is een levensjaar met goede levenskwaliteit ) moet voor de maatschappij betaalbaar zijn . Soms probeert men daar een bedrag op te plaatsen : een jaar levenskwaliteit mag niet meer dan 40.000 euro kosten . Dit is een moeilijke oefening vooral als de patiënt verschillende pathologieën heeft . Dat er meer ingezet moet worden op preventie is duidelijk. Dat er onnodige uitgaven in de gezondheidszorg zijn is het ook . We hebben nu eenmaal gekozen voor een prestatiegebonden betaling van ons systeem en dit werkt efficiënt,maar heeft ook zijn nadelen. Kijken we maar eens naar het aantal palliatieve patiënten dat niet thuis maar in het ziekenhuis sterft . Dit aantal ligt veel te hoog en dan moeten we hierbij rekening houden met de onderzoeken en kosten die eigen zijn aan een ziekenhuisverblijf. De overheid moet palliatieve thuiszorg duidelijk stimuleren.

Op  https://www.gezondbelgie.be/nl/medische-praktijkvariaties  zien we de verschillen in de verschillende regio’s  van een aantal courante behandelingen . Waarom zijn er in bepaalde landsdelen meer of minder onderzoeken of ingrepen. Onder-of overconsumptie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Volgende vragen dienen gesteld (in samenspraak met patiënt):
Heb ik werkelijk deze test, behandeling of procedure nodig?
Wat zijn de risico’s of negatieve gevolgen als ik dit  uitvoer?
Wat is het mogelijks voordeel?
Wat gebeurt er als ik niets doe?

Dit kan bijvoorbeeld toegepast worden op de screening  naar prostaatkanker en borstkanker, het opstarten van cholesterol medicatie, kalkmetingen voor osteoporose … . Meer en meer online keuzehulpen helpen ons mee beslissen.

bron:

Gezondheid.be

Podcast De Buren

Keuzehulpen : https://keuzehulpen.thuisarts.nl/

http://www.dekeuzemaken.be/nl/welkom

 https://www.keuzehulp.info/

Choosing