Auteur: Martine Broucke

Met welke klachten komen patiënten naar de huisarts . Dit werd in een studie onderzocht en hierbij werd gepeild naar de verschillen tussen twee landen in ontwikkeling (Zuid-Afrika en India) en twaalf rijkere landen.
Het blijkt dat mensen overal bij hun huisarts aankloppen met klachten en bijna niet voor een preventief onderzoek.
Ook is er een verschil in wat patiënten aangeven als reden voor hun komst en dat zijn dus meestal klachten en wat de artsen noteren (veel artsen noteren routine geneeskundige opvolging ,waar de patiënt klachten noteert.
De belangrijkste eerste drie klachten: luchtweginfectie , hypertensie en depressie en/of angst zijn in ontwikkelde landen voor 25 % verantwoordelijk voor een beroep op de huisarts.
Het meest opvallende verschil echter is het voorkomen in rijkere landen van depressie , burn-out , angst en lage rugpijn(in de top vier ) waar deze klachten in de landen van ontwikkeling blijkbaar bijna niet voorkomen.
Het artikel onthoudt zich van commentaren . Het zal wel zo zijn dat omgevingsfactoren een rol spelen in het ontstaan van deze klachten.
In de rijke landen had je vroeger de hysterie en tot midden in de jaren zeventig de neurose ( neurose als gevolg van een strenge verbodscultuur met vooral verboden verlangens en de gevolgen hiervan op het mentaal welzijn. )
Daarna ,vooral rond de eeuwwisseling, is de opmars van depressie en burn-out begonnen. De eisen die de maatschappij ons subtiel (via reclame en nu meer en meer via digitale kanalen) stelt maken wij ook tot ons levensmotto : we moeten kost wat kost gelukkig zijn, op reis kunnen, slagen en publiceren, een perfect lichaam hebben, vorderingen maken: kortom een cv. hebben waar we van alles kunnen toevoegen….. Zo komen we in concurrentie met anderen, zo worden we zelf verantwoordelijk voor ons eigen welzijn. Maar zo verliezen we ook de voeling met onszelf (roofbouw) en de anderen .
Het zit diep in onze maatschappij en in ons hoofd ingebakken: sociaal leven, rekenschap geven aan elkaar en gratuite inzet?  Neen dit is niet meer van deze tijd. Jongeren zitten vaak in hun digitale omgeving en ouderen zijn nog moeilijk te motiveren om samen te komen. We gaan wel zelf ons leven inkleuren zoals we dit willen.

Naar :Paul Verhaeghe

http://www.cfp.ca/content/cfp/64/11/832.full.pdf

Vlug een voorschrift halen,  een attest voor de verpleging,  een verwijsbrief,  hernieuwing kiné,  formulieren,  hernieuwingen van attesten ….

Het secretariaat krijgt in de praktijk dagelijks een overvloed van telefoons en zelfs mails met dergelijke vragen. Dat al dit telefoonverkeer de normale werking kan verstoren is duidelijk.

Kafka blijkt in ons gedigitaliseerd tijdperk meer dan ooit actueel. Het toppunt van dergelijke regelgeving is misschien het maken van een attest waarbij de arts bevestigt dat patiënt nog in leven is.

Voor de artsenpraktijk is dit een netelige situatie. Als niet op de vraag van patiënt ingegaan wordt, kan men de arts algauw als commercieel aanzien. In zijn beperkte tijd vindt de patiënt het nutteloos om hiervoor een consult bij de arts aan te vragen.

Kan men zich misschien anderzijds afvragen of een bezoek aan de dokter in verband met een vraag naar voorschrift/attest  geen meerwaarde kan vormen?
Misschien heb je als patiënt toch wel enkele hulpvragen of onduidelijkheden? Er kan ook wat aan de arts-patiënt relatie verbeterd worden…. Hoe doe je het als patiënt. Hoe speel je het klaar elke dag ? Zijn er nieuwe elementen in je leven ?  Heb je zelf oplossingen gevonden?  Zijn er nog nieuwe tips vanuit onze hoek als therapeut?   Wat zijn de nieuwe wetenschappelijke inzichten?

Dan toch een consultatie ?