Kinderen evolueren het best in een omgeving waarin duidelijkheid en structuur aanwezig is.
Net zoals volwassenen hebben ze een omgeving nodig die hen inspireert en stimuleert. We gaan er te veel van uit dat alles wat nu verworven is vanzelfsprekend is . We vergeten onze voorouders die als goede rentmeesters deze aarde zo bewoonbaar en beschaafd achterlieten .
Kinderen en jongeren hebben nood aan positieve boodschappen, voorbeelden en verhalen waaraan ze een voorbeeld kunnen nemen en zich aan spiegelen. Zo hebben ze veel aan verhalen van familieleden: hoe zij hun problemen hadden dit met vallen en opstaan oplosten .
Ook zal het ontwikkelen van normen en waarden hun toekomst zinvol en uitdagend maken.
Kinderen verwachten van ons een verstandige ,overlegde beslissing, geen emotionele uitbarstingen.
Het kind heeft behoefte aan minder drukte, meer vrije tijd, rust, groen, natuur, spel . De maatschappelijke ontwikkeling van ouders met volle agenda’s en kinderen die in dit gejaagd leven terechtkomen is wellicht voor verbetering vatbaar.
Angst wordt vanuit vele hoeken gecultiveerd en daardoor ontstaat de neiging dat men klakkeloos bang wordt voor financiëel verlies, voor de vreemdeling die ons werk gaat afnemen, voor het verlies van onze waarden ……Angst is een slechte raadgever en objectieve informatie, juiste cijfers en gepaste duiding ontbreken maar al te vaak. Hier is voor de media ook een belangrijke taak weggelegd. Dat het leven ingewikkeld is en er veel redenen zijn tot klagen is duidelijk, maar het mag ons niet beletten om oplossingen te vinden en te relativeren . Tenslotte leven we hier in een bevoorrechte positie . Er is nood aan volwassenen en opvoeders die ethisch denken, die respect hebben,die proberen een positieve betekenis te geven aan wat er in de wereld gebeurt. Volwassenen die hun problemen en twijfels durven uiten .
Dat sociale ontwikkeling momenteel in het gedrang wordt door schermen en een virtuele leefwereld is duidelijk . Eigenbelang en groepsbelang hoeven niet tegenover elkaar te staan, maar sociaal ingesteld zijn moet aangeleerd worden. We moeten als maatschappij leren de kinderen vertrouwen te hebben in de ander. Die ander meent het meestal goed en dit wordt duidelijk als we respectvol en met empathie in gesprek durven te gaan.
Het gevoel verbonden te leven is belangrijk : daarom zijn een goede werksfeer en familiebijeenkomsten belangrijk. : ook straatfeesten, vrijwilligerswerk….Verder bouwen aan een betere samenleving, wetende dat het volmaakte het ideaal niet kan….
Op school moet er ingezet worden op ontwikkelingskansen voor iedereen ervaren leerkrachten in alle scholen, zodat ongelijkheid in onderwijs minimaal wordt. Dat is de beste garantie voor de toekomst. De slechte omstandigheden waarin een deel jongeren nu opgroeien en die hen met verbittering en achterstand achterlaten moeten vermeden worden.
Terug vertrouwen en gezag durven geven aan de mensen die samen bouwen aan ons leven is belangrijk . Authoriteit blijft dan ook noodzakelijk, samen met de uitleg hoe die is onstaan en waarom die nodig is. Hier ontstaat duidelijk een spanningsveld tussen enerzijds het kader dat de jongere nodig heeft ‘authoriteit’ dus . Anderzijds moet er ook ruimte zijn voor dialoog en voorlichting, experimenteren , loslaten en verantwoordelijkheid krijgen: kortom zelfstandigheid . Dit laatste is een sterke basis om later problemen het hoofd te bieden.
Het onderwijs moet gelijk zijn voor ieder kind ongeacht achtergrond, religie, taal ,vaardigheden..
Kinderen mogen dromen en daardoor hun motivatie vinden, daar moet altijd plaats voor zijn . Het werken en studeren volgt sowieso.
De motivatie, de drang tot verbetering, het vallen en opstaan moeten meer beloond worden dan de prestatie .